دندانپزشكي

پروتکل های کلینیکی در آن زمان هنوز به اندازه کافی واضح و روشن نبودند، در نتیجه بسیاری از متخصصان احساس می کردند که مجبورند موارد ارتودنسی لینگوال را بدون آمادگی کامل انجام دهند. متخصصان ارتودنسی معتقد بودند که تکنیک جدید ارتودنسی لینگوال نیازمند توجه دقیق تری به جزئیات و اساسا رویکرد متفاوتی به برنامه ریزی و بیومکانیک درمان است.

اولین شواهد کار بر روی دستگاه ارتودنسی لینگوال به حدود سال ۱۹۷۵ باز می گردد که دو متخصص ارتودنسی در ژاپن و آمریکا به طور همزمان اما مستقل، شروع به کار بر روی سیستم های ویژه خود برای قرار دادن بریس ها در سطوح داخلی دندان ها بودند. نمونه های اولیه بر اساس دستگاه ی اصلاح شده ی سنتی بودند که بر روی سطح خارجی دندان ها نصب می شد. اعتبار زیادی برای کار بر روی براکت های سیستم ارتودنسی لینگوال به دکتر کراوان کورز و همکارانش در کالیفرنیا تعلق می گیرد. آنها سیستم اولیه براکت های لینگوال با نام کورز/اورمکو را توسعه دادند. در همان دوره زمانی، پیشرفت های قابل توجهی نیز توسط پرفسور کینیا فوجیتا از دانشگاه دندانپزشکی کاناگاوا در ژاپن صورت گرفت.

واژه لینگوال یا زبانی به الحاق بریس‌هایی بر روی سطوح داخلی دندان در داخل دهان بطوری که قابل مشاهده نمی‌باشند، اشاره دارد. این بریس‌ها کاملاً مخفی هستند و در نتیجه می‌توانید دندان‌ها را بدون نگرانی از ظاهر خود ردیف کنید. از آنجایی که بریس‌های لینگوال در پشت دندان‌ها ها و در سمت زبان پنهان می‌شوند، در حین درمان رضایت بیشتری خواهید داشت. در حالی که از اصلاح طرح لبخند خود بصورت پنهانی لذت می‌برید، با نگاه کردن در آینه متوجه تغییر دندان‌های خود خواهید شد. بریس‌های لینگوال مطابق با دهان شما ساخته می‌شوند در نتیجه کارایی آنها بیشتر بوده و کمتر مزاحمت ایجاد می‌کنند.

بیشتر بخوانید : ارتودنسی نامرئی

براکت های لینگوال به خاطر موقعیت مکانیشان گاهی اوقات “براکت داخلی” نیز نامیده می شوند برخلاف براکت های معمولی که در قسمت بیرونی دندان ها قرار داده می شوند.

با وجود اینکه موقعیت ارتودنسی لینگوال نسبت به ارتودنسی ثابت برعکس شده است اما هر دوی آنها شباهت های زیادی از نظر نوع سخت افزار و اصول ارتودنسی با هم دارند. . اصول کلی این روش مانند ارتودنسی ثابت معمولی است که در آن نیروی ارتودنسی از طریق براکت‌هایی که به سطح دندان ها چسبانده می‌شوند، به دندان ها اعمال می شود و موجب حرکت آنها به محل مناسب می‌شود.

بریس‌های لینگوال یا پشت دندانی دارای چندین مزیت نسبت به بریس‌های معمول هستند.از اصلی ترین مزایای ارتودنسی لینگوال زیبایی آنها است، زیرا از جلو قابل مشاهده نیستند و بنابراین یک گزینه‌ی عالی برای بیمارانی است که از بریس‌های فلزی آشکار اجتناب می‌کنند. بریس‌های لینگوال علاوه بر اینکه کاملاً نامحسوس می‌باشند، به همان شکل بریس‌های معمول دندان‌ها را مرتب می‌کنند (که بسته به شدت مشکل می‌تواند متغیر باشد). در بسیاری از موارد، بریس‌های معمولی برای بیمارانی که ورزش‌های تماسی انجام می‌دهند یا با برخی از سازهای بادی کار می‌کنند، مناسب نمی‌باشند و بنابراین بریس‌های لینگوال برای آنها بی‌خطرترین و راحت‌ترین گزینه است

منبع: مجله دانستنی های ارتودنسی

پروتکل های کلینیکی در آن زمان هنوز به اندازه کافی واضح و روشن نبودند، در نتیجه بسیاری از متخصصان احساس می کردند که مجبورند موارد ارتودنسی لینگوال را بدون آمادگی کامل انجام دهند. متخصصان ارتودنسی معتقد بودند که تکنیک جدید ارتودنسی لینگوال نیازمند توجه دقیق تری به جزئیات و اساسا رویکرد متفاوتی به برنامه ریزی و بیومکانیک درمان است.

اولین شواهد کار بر روی دستگاه ارتودنسی لینگوال به حدود سال ۱۹۷۵ باز می گردد که دو متخصص ارتودنسی در ژاپن و آمریکا به طور همزمان اما مستقل، شروع به کار بر روی سیستم های ویژه خود برای قرار دادن بریس ها در سطوح داخلی دندان ها بودند. نمونه های اولیه بر اساس دستگاه ی اصلاح شده ی سنتی بودند که بر روی سطح خارجی دندان ها نصب می شد. اعتبار زیادی برای کار بر روی براکت های سیستم ارتودنسی لینگوال به دکتر کراوان کورز و همکارانش در کالیفرنیا تعلق می گیرد. آنها سیستم اولیه براکت های لینگوال با نام کورز/اورمکو را توسعه دادند. در همان دوره زمانی، پیشرفت های قابل توجهی نیز توسط پرفسور کینیا فوجیتا از دانشگاه دندانپزشکی کاناگاوا در ژاپن صورت گرفت.

واژه لینگوال یا زبانی به الحاق بریس‌هایی بر روی سطوح داخلی دندان در داخل دهان بطوری که قابل مشاهده نمی‌باشند، اشاره دارد. این بریس‌ها کاملاً مخفی هستند و در نتیجه می‌توانید دندان‌ها را بدون نگرانی از ظاهر خود ردیف کنید. از آنجایی که بریس‌های لینگوال در پشت دندان‌ها ها و در سمت زبان پنهان می‌شوند، در حین درمان رضایت بیشتری خواهید داشت. در حالی که از اصلاح طرح لبخند خود بصورت پنهانی لذت می‌برید، با نگاه کردن در آینه متوجه تغییر دندان‌های خود خواهید شد. بریس‌های لینگوال مطابق با دهان شما ساخته می‌شوند در نتیجه کارایی آنها بیشتر بوده و کمتر مزاحمت ایجاد می‌کنند.

بیشتر بخوانید : ارتودنسی نامرئی

براکت های لینگوال به خاطر موقعیت مکانیشان گاهی اوقات “براکت داخلی” نیز نامیده می شوند برخلاف براکت های معمولی که در قسمت بیرونی دندان ها قرار داده می شوند.

با وجود اینکه موقعیت ارتودنسی لینگوال نسبت به ارتودنسی ثابت برعکس شده است اما هر دوی آنها شباهت های زیادی از نظر نوع سخت افزار و اصول ارتودنسی با هم دارند. . اصول کلی این روش مانند ارتودنسی ثابت معمولی است که در آن نیروی ارتودنسی از طریق براکت‌هایی که به سطح دندان ها چسبانده می‌شوند، به دندان ها اعمال می شود و موجب حرکت آنها به محل مناسب می‌شود.

بریس‌های لینگوال یا پشت دندانی دارای چندین مزیت نسبت به بریس‌های معمول هستند.از اصلی ترین مزایای ارتودنسی لینگوال زیبایی آنها است، زیرا از جلو قابل مشاهده نیستند و بنابراین یک گزینه‌ی عالی برای بیمارانی است که از بریس‌های فلزی آشکار اجتناب می‌کنند. بریس‌های لینگوال علاوه بر اینکه کاملاً نامحسوس می‌باشند، به همان شکل بریس‌های معمول دندان‌ها را مرتب می‌کنند (که بسته به شدت مشکل می‌تواند متغیر باشد). در بسیاری از موارد، بریس‌های معمولی برای بیمارانی که ورزش‌های تماسی انجام می‌دهند یا با برخی از سازهای بادی کار می‌کنند، مناسب نمی‌باشند و بنابراین بریس‌های لینگوال برای آنها بی‌خطرترین و راحت‌ترین گزینه است

منبع: مجله دانستنی های ارتودنسی