با پیشرفت ارتودنسی در سالیان اخیر، بزرگسالان بیش از پیش درجستجوی درمان ناهنجاری های دندانی برآمده اند که از کودکی درگیر هستند. تفاوتهای قابل توجهی بین ارتودنسی بزرگسالان و کودکان و نوجوانان وجود دارند، ایندرحالی است که آگاهی از این تفاوت ها در پیگیری درمان ارزشمند است. تفاوت های کلیدی بین ارتودنسی بزرگسالان و بیماران کم سن تر وجوددارند.
ملاحظات مربوط به سن
بیماران بزرگسال غالباً با شرایطی درگیر هستند که بیماران جوانتر با آن مواجه نیستند همچون استخوان بندی ناکافی بین ریشه ها بمنظور تامین کافی خون، عفونت های خفیف ژنژیویت و ضایعات استخوانی حاشیه ای. استخوان ها هم سخت تر هستند و بیش ازاین رشد نمی کنند و همترازی بافت با موقعیت های جدید دندان به سبب گذشت زمان غالباً زمان بیشتری طول می کشد. اینها عوامل زیست مکانیکی شناخته شده ای هستند که همترازی دندان در بزرگسالان را با فرایند پیچیده تری نسبت به بیماران انجام می دهند.
نگرانی های اصلاح بایت
از عمده دلایلی که بیماران به درمان ارتودنسی نیازدارند، اصلاح ناهنجاری دندانی[۲] یا بایت نادرست است. در بیمار بزرگسال با دندانگرازی عمیق[۳]، برطبق ارتودنسی Kokich، غالباً فضای کافی در دهان برای حرکت دندان به عقب بدون کشیدن یک دندان یا بیشتر وجودندارد. برخی دندان ها تا بزرگسالی پوسیده می شوند و دندان گزاری بدترمی شود.در ارتودنسی به این مشکلات با عنوان perio-restorative (پریو- رستوریشن) اشاره می شود و مشخصاً روی ساخت فانکشنال بایت بیمار بجای درست کردن آن تمرکزمی کند.
مسائل کشیدن دندان
بسیاری از بزرگسالان یک یا چند دندان کشیده از گذشته دارند و این امر می تواند برای ارتودنتیست مشکل ساز شود. محل های کشیدگی قدیمی، مکان های مناسبی برای حرکت دندان نیستند، مگراینکه با افزودن بخش هایی از استخوان پروتزی به سطح ترمیم شوند. بستن شکاف های بین دندان بسبب کشیدگی- و بسته نگهداشتن آنها- مشکل است، زیرا استخوان بزرگسالان بهمان شیوه ی استخوان درحال رشد، به فشار پاسخ نمی دهد.
جایگذاری دستگاه ها
بسیاری از دستگاه های ارتودنسی، بالاخص برای گزینه های کمتر نمایان همچون براکت های لینگوال، با کمک سیمان دندانی به دندان وصلمیشوند. حفظ بهداشت دهان برای کمک به پیشگیری از کلسیم گیری درطی فرایند بسیار اهمیت دارد.
بیشتر بخوانید :
آسیب پذیری ها
ریسک تحلیل ریشهی بیماران بزرگسال در ارتودنسی نسبت به کودکان بالاتر است. این وضعیت وقتی رخ می دهد که بدن شما ریشه ی دندان را بازجذب می کند و دندان بدون تکیه گاه را بجای می گذارد. عواملی که در این پدیده نقش دارند عبارتنداز سابقه ی خانوادگی، عادات گفتاری و نوع ریشه هایی که دارید.
اگر مستعد تحلیل ریشه هستید و درمان سبب سایش می شود و ریشه ها را درگیرمی کند، دندان براحتی سست می شود و باگذشت زمان می افتد. ارتودنتیست با معاینه ی دندان می تواند علائم تحلیل را مشاهده کند. اما اگر بموقع انجام نشود، تدریجاً غیرقابل درمان می شود.
ریسک اختلال مفصل فکی گیجگاهی (TMD) بیماران بزرگسال بیشتر است و علائم می توانند درطی درمان های ارتودنسی متداول توسعه یابند. ارزیابی دقیق ریسک TMD قبل از توصیه ی درمان برای ارتودنتیست اهمیت دارد.
- انتظارات درمانی
- نگرانی برای ظاهر
- ناراحتی از سایش دستگاه ها
با پیشرفت ارتودنسی در سالیان اخیر، بزرگسالان بیش از پیش درجستجوی درمان ناهنجاری های دندانی برآمده اند که از کودکی درگیر هستند. تفاوتهای قابل توجهی بین ارتودنسی بزرگسالان و کودکان و نوجوانان وجود دارند، ایندرحالی است که آگاهی از این تفاوت ها در پیگیری درمان ارزشمند است. تفاوت های کلیدی بین ارتودنسی بزرگسالان و بیماران کم سن تر وجوددارند.
ملاحظات مربوط به سن
بیماران بزرگسال غالباً با شرایطی درگیر هستند که بیماران جوانتر با آن مواجه نیستند همچون استخوان بندی ناکافی بین ریشه ها بمنظور تامین کافی خون، عفونت های خفیف ژنژیویت و ضایعات استخوانی حاشیه ای. استخوان ها هم سخت تر هستند و بیش ازاین رشد نمی کنند و همترازی بافت با موقعیت های جدید دندان به سبب گذشت زمان غالباً زمان بیشتری طول می کشد. اینها عوامل زیست مکانیکی شناخته شده ای هستند که همترازی دندان در بزرگسالان را با فرایند پیچیده تری نسبت به بیماران انجام می دهند.
نگرانی های اصلاح بایت
از عمده دلایلی که بیماران به درمان ارتودنسی نیازدارند، اصلاح ناهنجاری دندانی[۲] یا بایت نادرست است. در بیمار بزرگسال با دندانگرازی عمیق[۳]، برطبق ارتودنسی Kokich، غالباً فضای کافی در دهان برای حرکت دندان به عقب بدون کشیدن یک دندان یا بیشتر وجودندارد. برخی دندان ها تا بزرگسالی پوسیده می شوند و دندان گزاری بدترمی شود.در ارتودنسی به این مشکلات با عنوان perio-restorative (پریو- رستوریشن) اشاره می شود و مشخصاً روی ساخت فانکشنال بایت بیمار بجای درست کردن آن تمرکزمی کند.
مسائل کشیدن دندان
بسیاری از بزرگسالان یک یا چند دندان کشیده از گذشته دارند و این امر می تواند برای ارتودنتیست مشکل ساز شود. محل های کشیدگی قدیمی، مکان های مناسبی برای حرکت دندان نیستند، مگراینکه با افزودن بخش هایی از استخوان پروتزی به سطح ترمیم شوند. بستن شکاف های بین دندان بسبب کشیدگی- و بسته نگهداشتن آنها- مشکل است، زیرا استخوان بزرگسالان بهمان شیوه ی استخوان درحال رشد، به فشار پاسخ نمی دهد.
جایگذاری دستگاه ها
بسیاری از دستگاه های ارتودنسی، بالاخص برای گزینه های کمتر نمایان همچون براکت های لینگوال، با کمک سیمان دندانی به دندان وصلمیشوند. حفظ بهداشت دهان برای کمک به پیشگیری از کلسیم گیری درطی فرایند بسیار اهمیت دارد.
بیشتر بخوانید :
آسیب پذیری ها
ریسک تحلیل ریشهی بیماران بزرگسال در ارتودنسی نسبت به کودکان بالاتر است. این وضعیت وقتی رخ می دهد که بدن شما ریشه ی دندان را بازجذب می کند و دندان بدون تکیه گاه را بجای می گذارد. عواملی که در این پدیده نقش دارند عبارتنداز سابقه ی خانوادگی، عادات گفتاری و نوع ریشه هایی که دارید.
اگر مستعد تحلیل ریشه هستید و درمان سبب سایش می شود و ریشه ها را درگیرمی کند، دندان براحتی سست می شود و باگذشت زمان می افتد. ارتودنتیست با معاینه ی دندان می تواند علائم تحلیل را مشاهده کند. اما اگر بموقع انجام نشود، تدریجاً غیرقابل درمان می شود.
ریسک اختلال مفصل فکی گیجگاهی (TMD) بیماران بزرگسال بیشتر است و علائم می توانند درطی درمان های ارتودنسی متداول توسعه یابند. ارزیابی دقیق ریسک TMD قبل از توصیه ی درمان برای ارتودنتیست اهمیت دارد.
- انتظارات درمانی
- نگرانی برای ظاهر
- ناراحتی از سایش دستگاه ها
طلای سفید چیست و چگونه ساخته میشود ؟