ارتودنسی یکی از تخصص های دندانپزشکی است که برای پیشگیری، تشخیص و درمان ناهنجاری های فک و دندان به کار می رود. ارتودنسی با روش های درمانی ثابت یا متحرک انجام می شود. اگر ارتودنسی در بازه سنی ۸ الی ۱۲ سالگی انجام شود بهتر است؛ زیرا در این بازه زمانی به دلیل اینکه دندان های دائمی و استخوان های فک در حال حرکت هستند، ارتودنسی بهتر می تواند باعث هدایت دندان ها و اصلاح و رشد فک شود.
ارتودنسی در سنین بالاتر نیز می تواند انجام شود و به طور کلی سن در ارتودنسی اهمیت کمتری دارد؛ بنابراین ارتودنسی بزرگسالان یکی از روش های درمان ناهنجاری های دندانی و فکی به شمار می رود. اگر بیمار لثه سالمی داشته باشد، می تواند تحت درمان قرار بگیرد. مرتب کردن دندان ها در این محدوده سنی بیشتر قابل انجام است و تغییرات فکی نیاز به جراحی فک دارند.
مراحل انجام ارتودنسی دندان بزرگسالان
مراحل انجام ارتودنسی بزرگسالان عبارتند از:
مشاوره اولیه با ارتودنتیست برای تعیین نیازهای بیمار
قالب گیری از دندان ها
تصویربرداری از دندان ها
مشخص کردن روش های درمان با ارتودنسی
کارگذاری براکت ها بر روی دندان ها
تنظیم جلسات برای انجام مراحل مختلف ارتودنسی
درمان با ارتودنسی با توجه به شدت مشکل می تواند چند ماه الی چند سال طول بکشد که اکثر افراد می توانند در مدت ۱ الی ۲ سال درمان بشوند.
بیشتر بخوانید : دانستنی های ارتودنسی دندان
ابزارهای ارتودنسی بزرگسالان
به منظور از بین بردن ناهنجاری های فک و دندان، ابزارهایی برای درمان به کار می روند که به توضیح ویژگی های آنها می پردازیم.
ارتودنسی فلزی:
در ارتودنسی فلزی براکت ها به بخش جلویی دندان ها چسبانده می شوند. سیم ها نیز با کمک کش های ارتودنسی از داخل براکت ها عبور می کنند و به باندها متصل می شوند. با محکم شدن سیم ها، دندان ها تحت فشار قرار می گیرند و با گذشت زمان به هماهنگی کامل دست می یابند.
ارتودنسی سرامیکی:
در ارتودنسی سرامیکی از براکت های سرامیکی یا پلاستیکی و سیم های ارتودنسی به رنگ نقره ای یا یخی استفاده می شود که نسبت به ارتودنسی اینویزیلاین دندان ها را سریع تر حرکت می دهد.
براکت های سرامیکی نسبت به براکت های فلزی بیشتر در معرض شکنندگی، ترک خوردن و لکه پذیری قرار دارند.
ارتودنسی زبانی:
ارتودنسی زبانی همانند ارتودنسی فلزی است، اما در این روش سیم ها و براکت ها در داخل دهان قرار می گیرند که ممکن است در ابتدا استفاده از آن کمی ناراحت کننده باشد.
ارتودنسی دیمون:
درمان در «ارتودنسی دیمون» یا «ارتودنسی سریع» نسبت به ارتودنسی فلزی می تواند سریع تر انجام شود. در این سیستم به دلیل مکانیسم خودکاری که وجود دارد سیم ها به براکت ها متصل می شوند؛ بنابراین کیفیت کار بالاتر است و وزن آن سبک تر از ارتودنسی فلزی است.
ارتودنسی اینویزیلاین:
الاینرهای متحرک جایگزینی برای براکت ها هستند که این الاینرها باید ۲۲ساعت در شبانه روز مورد استفاده قرار بگیرند و بیمار در هنگام غذا خوردن و مسواک زدن باید آنها را از دهان خارج کند.
این الاینرها نامرئی هستند و کسی متوجه وجود آنها در دهان شما نخواهد شد. هر ست باید به مدت دو هفته مورد استفاده قرار بگیرد؛ سپس یک ست جایگزین ست قبلی می شود. ست ها می توانند تا زمان مرتب شدن دندان ها مورد استفاده قرار بگیرند.
ارتودنسی یکی از تخصص های دندانپزشکی است که برای پیشگیری، تشخیص و درمان ناهنجاری های فک و دندان به کار می رود. ارتودنسی با روش های درمانی ثابت یا متحرک انجام می شود. اگر ارتودنسی در بازه سنی ۸ الی ۱۲ سالگی انجام شود بهتر است؛ زیرا در این بازه زمانی به دلیل اینکه دندان های دائمی و استخوان های فک در حال حرکت هستند، ارتودنسی بهتر می تواند باعث هدایت دندان ها و اصلاح و رشد فک شود.
ارتودنسی در سنین بالاتر نیز می تواند انجام شود و به طور کلی سن در ارتودنسی اهمیت کمتری دارد؛ بنابراین ارتودنسی بزرگسالان یکی از روش های درمان ناهنجاری های دندانی و فکی به شمار می رود. اگر بیمار لثه سالمی داشته باشد، می تواند تحت درمان قرار بگیرد. مرتب کردن دندان ها در این محدوده سنی بیشتر قابل انجام است و تغییرات فکی نیاز به جراحی فک دارند.
مراحل انجام ارتودنسی دندان بزرگسالان
مراحل انجام ارتودنسی بزرگسالان عبارتند از:
مشاوره اولیه با ارتودنتیست برای تعیین نیازهای بیمار
قالب گیری از دندان ها
تصویربرداری از دندان ها
مشخص کردن روش های درمان با ارتودنسی
کارگذاری براکت ها بر روی دندان ها
تنظیم جلسات برای انجام مراحل مختلف ارتودنسی
درمان با ارتودنسی با توجه به شدت مشکل می تواند چند ماه الی چند سال طول بکشد که اکثر افراد می توانند در مدت ۱ الی ۲ سال درمان بشوند.
بیشتر بخوانید : دانستنی های ارتودنسی دندان
ابزارهای ارتودنسی بزرگسالان
به منظور از بین بردن ناهنجاری های فک و دندان، ابزارهایی برای درمان به کار می روند که به توضیح ویژگی های آنها می پردازیم.
ارتودنسی فلزی:
در ارتودنسی فلزی براکت ها به بخش جلویی دندان ها چسبانده می شوند. سیم ها نیز با کمک کش های ارتودنسی از داخل براکت ها عبور می کنند و به باندها متصل می شوند. با محکم شدن سیم ها، دندان ها تحت فشار قرار می گیرند و با گذشت زمان به هماهنگی کامل دست می یابند.
ارتودنسی سرامیکی:
در ارتودنسی سرامیکی از براکت های سرامیکی یا پلاستیکی و سیم های ارتودنسی به رنگ نقره ای یا یخی استفاده می شود که نسبت به ارتودنسی اینویزیلاین دندان ها را سریع تر حرکت می دهد.
براکت های سرامیکی نسبت به براکت های فلزی بیشتر در معرض شکنندگی، ترک خوردن و لکه پذیری قرار دارند.
ارتودنسی زبانی:
ارتودنسی زبانی همانند ارتودنسی فلزی است، اما در این روش سیم ها و براکت ها در داخل دهان قرار می گیرند که ممکن است در ابتدا استفاده از آن کمی ناراحت کننده باشد.
ارتودنسی دیمون:
درمان در «ارتودنسی دیمون» یا «ارتودنسی سریع» نسبت به ارتودنسی فلزی می تواند سریع تر انجام شود. در این سیستم به دلیل مکانیسم خودکاری که وجود دارد سیم ها به براکت ها متصل می شوند؛ بنابراین کیفیت کار بالاتر است و وزن آن سبک تر از ارتودنسی فلزی است.
ارتودنسی اینویزیلاین:
الاینرهای متحرک جایگزینی برای براکت ها هستند که این الاینرها باید ۲۲ساعت در شبانه روز مورد استفاده قرار بگیرند و بیمار در هنگام غذا خوردن و مسواک زدن باید آنها را از دهان خارج کند.
این الاینرها نامرئی هستند و کسی متوجه وجود آنها در دهان شما نخواهد شد. هر ست باید به مدت دو هفته مورد استفاده قرار بگیرد؛ سپس یک ست جایگزین ست قبلی می شود. ست ها می توانند تا زمان مرتب شدن دندان ها مورد استفاده قرار بگیرند.
طلای سفید چیست و چگونه ساخته میشود ؟