دندانپزشكي

ارتودنسی یکی از مهمترین شاخه های رشته دندانپزشکی به شمار می رود که به منظور برطرف کردن ناهنجاری های فک و دندان و ردیف کردن دندان های نامنظم به کار برده می شود. این امر سلامت دندان ها را ارتقا می دهد و باعث بهبود طرح لبخند بیمار می شود. مدت زمان درمان با ارتودنسی طبیعی به عواملی چون نوع ناهنجاری، سن بیمار و نوع ابزار درمانی متکی است که ممکن است ۶ ماه تا ۳ سال طول بکشد.

سن مناسب ارتودنسی طبیعی

در درمان با ارتودنسی طبیعی سن اهمیت کمتری دارد؛ زیرا برای انجام ارتودنسی هیچگونه محدودیت سنی وجود ندارد، اما در کل بهترین زمان برای ارتودنسی زمان دیده شدن بی نظمی در دندان ها است، یعنی زمانی که دندان های شیری در حال ریخته شدن هستند و رشد دندان دائمی اتمام یافته است.

انواع ارتودنسی طبیعی

انواع ارتودنسی طبیعی عبارتند از:

ارتودنسی دیمون:

ارتودنسی دیمون به عنوان «ارتودنسی سریع» نیز شناخته می شود. در این روش به دلیل کوچک شدن سیم های ارتودنسی، امکان تمیز کردن دندان ها راحت تر شده است؛ همچنین میزان ملاقات بیمار با ارتودنتیست کاهش یافته است که این امر باعث شده است این روش نسبت به سایر روش های ارتودنسی کم هزینه تر و مقرون به صرفه تر باشد.( جهت کسب اطلاعات بیشتر پیرامون ارتودنسی سریع اینجا کلیک کنید. )

ارتودنسی فلزی:

بریس های ارتودنسی فلزی از جنس فلز ضد استیل هستند که با کمک سیم های ارتودنسی به مرتب شدن دندان ها کمک می کنند. در این سیستم ارتودنسی می توان از بریس ها و کش های رنگی نیز استفاده کرد. به طور کلی درمان با بریس های فلزی می تواند ۲سال یا بیشتر طول بکشد.

ارتودنسی سرامیکی:

بریس های این سیستم از جنس سرامیکی شفاف هستند که برای افرادی که نمی خواهند لوازم ارتودنسی بر دندان هایشان دیده شود، گزینه ی مناسبی است اما ایراد ارتودنسی سرامیکی این است که این بریس ها نسبت به بریس های فلزی بزرگ تر و شکننده تر هستند.

ارتودنسی اینویزیلاین:

ارتودنسی اینویزیلاین از پلاک های شفافی تهیه شده است که باید به مدت ۲۲ ساعت بر دندان های بیمار قرار بگیرند. این پلاک ها را می توان در هنگام غذا خوردن یا مسواک زدن از دهان خارج کرد. مزیت این نوع بریس ها این است که به دلیل متحرک بودن استفاده از آنها راحت تر است و برخلاف ارتودنسی فلزی باعث ایجاد زخم نمی شود.

ارتودنسی لینگوال:

در این روش بریس ها به پشت دندان ها و از ناحیه زبان چسبانده می شوند و چون به راحتی دیده نمی شوند به این سیستم «ارتودنسی نامرئی» نیز می گویند. از جمله معایب آن می توان به گران بودن، ناراحت کردن حرکت کردن زبان و دهان و محدودیت در حرکات دندانی اشاره کرد.

ارتودنسی یکی از مهمترین شاخه های رشته دندانپزشکی به شمار می رود که به منظور برطرف کردن ناهنجاری های فک و دندان و ردیف کردن دندان های نامنظم به کار برده می شود. این امر سلامت دندان ها را ارتقا می دهد و باعث بهبود طرح لبخند بیمار می شود. مدت زمان درمان با ارتودنسی طبیعی به عواملی چون نوع ناهنجاری، سن بیمار و نوع ابزار درمانی متکی است که ممکن است ۶ ماه تا ۳ سال طول بکشد.

سن مناسب ارتودنسی طبیعی

در درمان با ارتودنسی طبیعی سن اهمیت کمتری دارد؛ زیرا برای انجام ارتودنسی هیچگونه محدودیت سنی وجود ندارد، اما در کل بهترین زمان برای ارتودنسی زمان دیده شدن بی نظمی در دندان ها است، یعنی زمانی که دندان های شیری در حال ریخته شدن هستند و رشد دندان دائمی اتمام یافته است.

انواع ارتودنسی طبیعی

انواع ارتودنسی طبیعی عبارتند از:

ارتودنسی دیمون:

ارتودنسی دیمون به عنوان «ارتودنسی سریع» نیز شناخته می شود. در این روش به دلیل کوچک شدن سیم های ارتودنسی، امکان تمیز کردن دندان ها راحت تر شده است؛ همچنین میزان ملاقات بیمار با ارتودنتیست کاهش یافته است که این امر باعث شده است این روش نسبت به سایر روش های ارتودنسی کم هزینه تر و مقرون به صرفه تر باشد.( جهت کسب اطلاعات بیشتر پیرامون ارتودنسی سریع اینجا کلیک کنید. )

ارتودنسی فلزی:

بریس های ارتودنسی فلزی از جنس فلز ضد استیل هستند که با کمک سیم های ارتودنسی به مرتب شدن دندان ها کمک می کنند. در این سیستم ارتودنسی می توان از بریس ها و کش های رنگی نیز استفاده کرد. به طور کلی درمان با بریس های فلزی می تواند ۲سال یا بیشتر طول بکشد.

ارتودنسی سرامیکی:

بریس های این سیستم از جنس سرامیکی شفاف هستند که برای افرادی که نمی خواهند لوازم ارتودنسی بر دندان هایشان دیده شود، گزینه ی مناسبی است اما ایراد ارتودنسی سرامیکی این است که این بریس ها نسبت به بریس های فلزی بزرگ تر و شکننده تر هستند.

ارتودنسی اینویزیلاین:

ارتودنسی اینویزیلاین از پلاک های شفافی تهیه شده است که باید به مدت ۲۲ ساعت بر دندان های بیمار قرار بگیرند. این پلاک ها را می توان در هنگام غذا خوردن یا مسواک زدن از دهان خارج کرد. مزیت این نوع بریس ها این است که به دلیل متحرک بودن استفاده از آنها راحت تر است و برخلاف ارتودنسی فلزی باعث ایجاد زخم نمی شود.

ارتودنسی لینگوال:

در این روش بریس ها به پشت دندان ها و از ناحیه زبان چسبانده می شوند و چون به راحتی دیده نمی شوند به این سیستم «ارتودنسی نامرئی» نیز می گویند. از جمله معایب آن می توان به گران بودن، ناراحت کردن حرکت کردن زبان و دهان و محدودیت در حرکات دندانی اشاره کرد.